Μαριάννα Κορομηλά, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ, 2004. «Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 1988 και σημείωσε μεγάλη επιτυχία, με πολλές ανατυπώσεις. Σήμερα κυκλοφορεί σε νέα αναθεωρημένη έκδοση με προσθήκες φωτογραφικού υλικού και με ένα κείμενο του Patrick Leigh Fermor (από την αγγλική έκδοση) ως επίμετρο». Αυτή η έκδοση υπάρχει στη σχολική βιβλιοθήκη.
Στο χωριό Βασιλικό της επαρχίας Αγαθουπόλεως, μπροστά στο λιμανάκι, μεταναστεύει από την Πόλη και εγκαθίσταται γύρω στα 1876-78 η οικογένεια του Χρήστου Δανιηλόπουλου. Είναι η εποχή του Ρωσοτουρκικού πολέμου που θα λήξει με νίκη της Ρωσίας. Η νικήτρια επιβάλλει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τη ?Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου?, με την οποία η Βουλγαρία κερδίζει μεγάλο τμήμα της Μακεδονίας και σχεδόν ολόκληρη τη Θράκη. Η συνθήκη δε θα διατηρηθεί, μετά από λίγους μήνες η περιοχή στην οποία βρίσκεται το Βασιλικό θα αποτελέσει ημιαυτόνομη περιοχή που ονομάζεται Ανατολική Ρωμυλία, με πρωτεύουσα τη Φιλιππούπολη. Αυτό ως το 1885, όταν η Βουλγαρία πραξικοπηματικά προσαρτά τα εδάφη της Αν. Ρωμυλίας. Σε αυτή την πολύπαθη περιοχή της Θράκης, σε μια περίοδο συνεχών αλλαγών και βίαιων ανακατατάξεων, ο Χρήστος Δανιηλόπουλος και η γυναίκα του, η Αναστασία, από την Αγχίαλο της Α. Θράκης δημιουργούν την οικογένειά τους η οποία αριθμεί 12 παιδιά. Το τελευταίο από τα εφτά αγόρια, ο Γιάνκος, είναι ο πρωταγωνιστής της αφήγησης της Μ. Κορομηλά.
Ο Γιάνκος είναι υπαρκτό πρόσωπο. Στην πολυτάραχη ζωή του καθρεφτίζεται και συναιρείται όλη η περιπέτεια του Ελληνισμού των παραλίων της Μαύρης Θάλασσας. Ιστορία γεμάτη διωγμούς, βίαιες μετακινήσεις, επιτυχίες και αποτυχίες, χαρές και πίκρες. Η περιοχή αυτή της Ανατολικής Βαλκανικής και μαζί όλα τα παράλια του Εύξεινου Πόντου, όπου κινείται ο πρωταγωνιστής, θα γνωρίσουν πολλούς πολέμους και ανατροπές. Η συγγραφέας μεταφέρει σε πρώτο πρόσωπο την αφήγηση του Γιάνκου, που, σαν Οδυσσέας του τέλους του 19ου και του πρώτου μισού του 20ου αι, κάνει το ταξίδι της δικής του Οδύσσειας, αντιμετωπίζοντας τα δικά του ανυπέρβλητα πολλές φορές εμπόδια, συνεχίζει ωστόσο με απίστευτη επιμονή και καρτερικότητα. Ο πρωταγωνιστής της μυθιστορηματικής αυτής βιογραφίας μοιάζει με τον ομηρικό Οδυσσέα, αφού αντιμετωπίζει κάθε αντιξοότητα με μεγάλη ψυχική δύναμη, αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα και την ικανότητα να επιβιώνει ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Δεν θα τον δούμε ποτέ να βαρυγκωμά, να γκρινιάζει, να αποκαρδιώνεται. Σα να τις περιμένει τις αντιξοότητες, όπως ο Καβαφικός Οδυσσέας, σα να ξέρει πως αυτές είναι τα πλούτη του, σα να ξέρει πως η πατρίδα, στην οποία θα αράξει στο τέλος, η μάνα του πολιτισμού του, η Αθήνα, όχι μόνο είναι φτωχική και δεν έχει τίποτα να του δώσει, αλλά του δίνει πολύ μεγαλύτερες απογοητεύσεις.
Όπως ανθρωποκεντρική είναι η ομηρική Οδύσσεια, με τον ίδιο τρόπο ανθρωποκεντρικό είναι και το βιβλίο της Κορομηλά. Ύμνος στην προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει στις πιο δύσκολες συνθήκες, ύμνος στο ψυχικό μεγαλείο του Ελληνισμού των αποικιών και των παροικιών γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα, του Ελληνισμού των χαμένων πατρίδων. Μέσα από την αφήγηση προβάλλουν οι λεπτομέρειες της καθημερινότητας των ανθρώπων, ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας τους, η γεωγραφία και η ιστορία της περιοχής δοσμένες με μαγικό τρόπο από τη συγγραφέα.
Οι σπουδές του Γιάνγκου κράτησαν μόνο δυο χρόνια. Από το 1913, που η πατρική του γη παραχωρήθηκε στη Βουλγαρία, ακολούθησε την οικογένειά του στην Κωνστάντζα της Ρουμανίας, στο Γαλάτσι, από κει στο Νοβοροσίσκ και ξανά στην Κωνστάντζα. Στο προσκήνιο, μαζί με τη ζωή του ήρωα, εμφανίζονται οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι η μεγάλη κρίση του 1929, η καθεστωτική αλλαγή στη Ρουμανία.
Η οικογένεια του Γιάνκου, της Ελένης και των θυγατέρων τους έφτασε στην Ελλάδα το 1950, μετά από ένα δύσκολο ταξίδι μέσα σε πολύ άθλιες συνθήκες και προωθήθηκε μαζί με τους άλλους πρόσφυγες από τη Ρουμανία στον καταυλισμό του Λαυρίου, ο οποίος είχε ετοιμαστεί ειδικά γι? αυτούς. Μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες ο Γιάνκος και η Ελένη έστησαν το φτωχικό τους και μεγάλωσαν τα παιδιά τους. Τα προβλήματα ήταν πολλά, συχνές οι απογοητεύσεις και οι ατυχίες και ο Γιάνκος χρειάστηκε να πέσει και να σηκωθεί αρκετές φορές.
Ο τελευταίος σταθμός ήταν ένα άγονο χωράφι όλο πέτρα στην Γκομορόβα Πλιάκα της Αττικής, μα αυτό δεν είχε καμιά σημασία.
Σε αυτόν λοιπόν τον τελευταίο σταθμό ο Γιάνκος έστησε ξανά τις δουλειές του με καινούργια δύναμη και καινούργιες ελπίδες. Εκεί τον συνάντησε η συγγραφέας στην οποία διηγήθηκε την πολυτάραχη ζωή του, όπως μας παρουσιάστηκε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και την γνωρίσαμε κι εμείς.
Το βιβλίο διάβασαν και σχολίασαν οι μαθήτριες της Β? τάξης Αμοιρίδου Κατερίνα, Θεοδωρίδου Μορφίλη, Γαλάνη Στέλλα, Γιοβανούδη Μαρία.
H εργασία έγινε στα πλαίσια τou προγράμματος etwinning «Το ταξίδι του Οδυσσέα» και το κείμενο της βιβλιοπαρουσίασης επιμελήθηκε η κ. Ρόγκα Αγλαία.
Ο Εύξεινος Πόντος. Στα παράλια περιπλανήθηκε η οικογένεια του ήρωα του βιβλίου. Από το Βασιλικό της Αγαθούπολης στην Κωνστάντζα, από κει στο Γαλάτσι, μετά στην Οδησσό και μετά ως το Νοβοροσίσκ και μετά ξανά στην Κωνστάντζα, στη Βάρνα και τέλος στην Αθήνα.