Γιώργος Σεφέρης, «Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ»
Ήταν η μέρα συννεφιασμένη. Κανείς δεν αποφάσιζε φυσούσε ένας αγέρας αλαφρύς:
«Δεν είναι γρέγος είναι σιρόκος» είπε κάποιος.
Κάτι λιγνά κυπαρίσσια καρφωμένα στην πλαγιά κι η θάλασσα γκρίζα με λίμνες φωτεινές, πιο πέρα.
Οι στρατιώτες παρουσίαζαν όπλα σαν άρχισε να ψιχαλίζει.
«Δεν είναι γρέγος είναι σιρόκος» η μόνη απόφαση που ακούστηκε.
Κι όμως το ξέραμε πως την άλλη αυγή δε θα μας έμενε τίποτε πια,
μήτε η γυναίκα πίνοντας πλάι τον ύπνο μήτε η ανάμνηση πως ήμασταν κάποτες άντρες,
τίποτε πια την άλλη αυγή.  Συνέχεια ανάγνωσης Αποχαιρετισμός στον Μίκη Θεοδωράκη →