Στο πλαίσιο του Προγράμματος Erasmus του 2ου Γυμνασίου Αλεξανδρούπολης, με θέμα «Παιδαγωγικός κήπος – Διατροφική σπατάλη», διερευνήθηκε η δυνατότητα υλοποίησης δράσεων που έχουν διαθεματικό και διεπιστημονικό χαρακτήρα. Μία από τις σχετικές δράσεις ήταν η ανίχνευση της θεματικής σύνδεσης του Προγράμματος με την τοπική ιστορία. Αποφασίστηκε, συγκεκριμένα, από τα μέλη της Ομάδας να αναζητήσουν μαρτυρίες για τους παιδαγωγικούς κήπους του παρελθόντος.
Με την καθοδήγηση των υπευθύνων εκπαιδευτικών οι μαθητές ερεύνησαν και πληροφορήθηκαν ότι στην πόλη μας λειτούργησε από το 1934 μέχρι το 1968 η «Παιδαγωγική Ακαδημία», η οποία αργότερα εξελίχθηκε σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και συγκεκριμένα στο «Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης». Στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες και, μάλιστα, σε αυτήν της πόλης μας, οι άρρενες φοιτητές διδάσκονταν και το μάθημα της Γεωπονικής, τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και με βιωματική και πρακτική διδασκαλία στον χώρο που ονομαζόταν «Αγροκήπιο». Ο συγκεκριμένος χώρος βρισκόταν στην έκταση, την οποία σήμερα καταλαμβάνουν τα γήπεδα τένις, μπάσκετ και το παλιό κολυμβητήριο της πόλης.
Πιο αναλυτικά, όπως διαβάζουμε στο ιστορικό του Πανεπιστημιακού Ιδρύματος και σύμφωνα με τον «Νόμο 5802 – Περί ιδρύσεως Παιδαγωγικών Ακαδημιών», στο «Άρθρο 10: «Αι γεωπονικαί ασκήσεις των μαθητών των Παιδαγωγικών Ακαδημιών διεξάγονται εν τω αγροκηπίω του, εν τη έδρα της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Γεωργικού Σταθμού…». Έτσι, αποφασίστηκε να αναζητήσουμε φοιτητές της εποχής εκείνης και να τους παρακαλέσουμε να μας παραχωρήσουν συνέντευξη, η οποία θα αποτελέσει αξιόλογη μαρτυρία για την ιστορική ενημέρωση των σημερινών μαθητών της πόλης. Ήρθαμε σε επαφή με δύο συνταξιούχους αποφοίτους της Ζαριφείου Ακαδημίας, τον κ. Όμηρο Μαυρίδη, συνταξιούχο Πανεπιστημιακό Καθηγητή Φιλοσοφίας και απόφοιτο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρούπολης και τον κ. Αντώνιο Παπαδόπουλο, συνταξιούχο εκπαιδευτικό Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και απόφοιτο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρούπολης. Αυτά που μας είπαν ήταν άκρως ενδιαφέροντα.
Από τις σημαντικότερες πληροφορίες που αξίζει να συγκρατήσουμε και ηχούν παράξενες στα αυτιά των σημερινών εφήβων είναι ότι σε εκείνον τον παιδαγωγικό κήπο, το λεγόμενο «Αγροκήπιο» της Ακαδημίας, δεν είχαν δικαίωμα να εργαστούν ή να διδαχθούν οτιδήποτε οι κοπέλες σπουδάστριες. Επίσης, οι σπουδαστές που καλλιεργούσαν τα φρούτα και τα λαχανικά δεν είχαν δικαίωμα να φάνε κάποιο από αυτά τα προϊόντα. Ο τότε καθηγητής της Γεωπονίας (τέλη δεκαετίας του ’50) ήταν ο κύριος Σαράντης Διακόπουλος. Οι φοιτητές διδάσκονταν το βιβλίο «Ο ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ», που είχε ο ίδιος συγγράψει.
Τη συνέντευξη υλοποίησαν οι μαθήτριες της Β’ Γυμνασίου:
Βασιλική Ανδρεάδη, Μαρία Ηλιάδου, Μαρία Μπακατινάκη και Γεωργία Ναλμπάντη. Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης.
Please wait while flipbook is loading. For more related info, FAQs and issues please refer to DearFlip WordPress Flipbook Plugin Help documentation.
(Οι μαθήτριες, έπειτα, αναφέρουν ότι και εκείνες- ως μέλη του Προγράμματος- την περασμένη σχολική χρονιά δημιούργησαν έναν μικρό κήπο, αλλά αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα στην περιποίησή του, καθώς δεν υπάρχει στον μαθητικό πληθυσμό αρκετός διαθέσιμος χρόνος για περισσότερη τέτοιους είδους ενασχόληση).
Ο κ. Μαυρίδης, αφού συνταξιοδοτήθηκε και έχοντας διδάξει σε Πανεπιστήμια της Γερμανίας, ασχολήθηκε και ακόμη ασχολείται με τη Λογοτεχνία και την Ποίηση. Σε έκδοση ποιητικής του συλλογής, που ονομάζεται «Της ζωής μου τα ποιήματα» από τις εκδόσεις «ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ», συμπεριλαμβάνεται ποίημα με τον τίτλο «Αγροκήπιο». Αυτό, από μόνο του, φανερώνει πόσο έντονη επίδραση είχε η ενασχόληση με τη γη στους σπουδαστές και στην καθημερινότητά τους.
ΑΓΡΟΚΗΠΙΟ
Χέρια αφράτα μη θαρρείτε πως θα έχετε και τώρα
Διότι σκάψιμο στον κήπο, σας προσμένει κάθε ώρα
Σκόνη, χώμα κι αγριάδες θα ’χετε στο εξής μονάχα
Και μεμψίμοιρα θα λέτε, ένα σάπιο μήλο να ’χα.
Δεν πιστεύω με αυτά που στεγνά σας έχω γράψει
Να υπάρχει και κανένας που θα ήθελε να κλάψει
Ούτε όμως κι απελπισία ή και φόβος να σας πιάσει
Διότι δάσκαλος σημαίνει: να μοχθήσει, να κοπιάσει.
Ευχαριστούμε θερμά τους κυρίους Μαυρίδη και Παπαδόπουλο.
Αν και εμείς, οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί του Προγράμματος, μέσω όλων των δράσεων του Προγράμματος ERASMUS «Ένας παιδαγωγικός κήπος – Διατροφική σπατάλη», καταφέρουμε να ενσταλάξουμε την αγάπη στις ψυχές των μαθητών μας για τον κήπο, την καλλιέργεια των προϊόντων και την αποφυγή της σπατάλης, θα νιώθουμε πως έχουμε κατακτήσει τον παιδαγωγικό μας στόχο.
Φανή Παπαδοπούλου, εκπαιδευτικός Γαλλικής Φιλολογίας